بازنمایی هویت دینی در سینمای پس از انقلاب اسلامی

مقالة پیش رو کوششی است که با در نظر گرفتن سه مولفة اساسی (خدا، فرد دین‌دار و دین‌داری) و با توجه به نظریة هویت و نظریة بازتابندگی آنتونی گیدنز انجام شده است. سینما نیز به‌عنوان یکی از اثرگذارترین ابزارهای رسانه‌ای در جهان معاصر، متن اصلی این بازنمایی است. سوال اصلی، توجه به چگونگی بازنمایی هویت دینی در سینمای پس از انقلاب است. هدف از این مقاله، توصیف چگونگی بازنمایی هویت دینی (سنتی/ بازتابنده) در سینمای ایران است. روش تحقیق نیز مبتنی بر تحلیل‌محتوای کیفی است و جامعة آماری، کلیة فیلم‌های سینمایی پس از انقلاب است که تأکیدی مستقیم یا غیرمستقیم به مولفه‌های هویت دینی داشته‌اند که تعداد 20 فیلم به‌عنوان نمونه و در مصاحبه با صاحب‌نظران سینمایی و به‌صورت هدفمند و غیرتصادفی استخراج شده است. نتایج به‌دست آمده حاکی از حضور قطعی مولفه‌های هویت دینی در سینمای ایران است که در طول سه دهه پس از انقلاب از قالب سنتی به قالب بازتابنده منتقل شده است و این نتایج با تغییرهای اجتماعی و سیاسی سال‌های پس از انقلاب همخوانی دارد.